Απόστολος Αποστόλου – Ο Δάσκαλος, ο Αντιστασιακός, ο Δήμαρχος, ο Συγγραφέας
Αφιέρωμα στον Απόστολο Αποστόλου – Α΄ Μέρος – 22 Ιανουαρίου του 1991 έφυγε από τη ζωή ο «Δάσκαλος» Απόστολος Αποστόλου σε ηλικία 90 ετών
Η ζωή του Απόστολου Αποστόλου ταυτίστηκε με την Ιστορία του Νησιού μας τον εικοστό αιώνα με όλα τα κορυφαία ,τραγικά και επαναστατικά γεγονότα.
Γεννημένος στον Μανταμάδο το 1901 έζησε σαν παιδί την απελευθέρωση του 1912 ,ως στρατιώτης την εκστρατεία μέχρι τον Σαγγάριο, την άτακτη οπισθοχώρηση ,την Μικρασιατική Καταστροφή, την πνευματική Λεσβιακή άνοιξη ,την ανασυγκρότηση της παιδείας σαν καθηγητής. Η βασιλομεταξική δικτατορία του Μεταξά το 1936, συντάραξε την κοινωνική του συνείδηση και επηρεασμένος από την κομμουνιστική ιδεολογία, εντάχθηκε στην αντιφασιστική αντίσταση, γνωρίζοντας την πρώτη φυλάκιση.
Στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής πρωτοστάτησε στην δημιουργία της Κεντρικής Επιτροπής Απελευθερωτικού Αγώνα Λέσβου, που στη συνέχεια εξελίχθηκε στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΕΑΜ.
Η πολύπλευρη προσφορά του ως γραμματέα του ΕΑΜ Λέσβου κατά την διάρκεια της Κατοχής ,αλλά και των Λαϊκών Θεσμών στην απελευθέρωση , «τιμήθηκε» με μια καταδίκη <<δις εις θάνατον>> που μετατράπηκε σε πολυετή φυλάκιση, από το ανώμαλο καθεστώς του μετεμφυλιακού κράτους.
Αλλά ήρθε και η σειρά του λαού να τον τιμήσει εκλέγοντας τον για πέντε φορές Δήμαρχο Μυτιλήνης (1956,1959,1964,1975,1978),με…. διάλλειμα « παραθερισμού» στη Γυάρο από την Φασιστική Χούντα το 1967.
Αγωνιζόταν καθημερινά σαν Δήμαρχος να λύνει μικρά και μεγάλα προβλήματα των δημοτών, αντιμετωπίζοντας τις διαρκείς διώξεις του αυταρχικού κράτους της δεξιάς, που επέβαλε παύσεις από τα καθήκοντά του, με αντιδημοκρατικές διατάξεις.
Στις Δημαρχιακές του θητείες αλλά και μετά μέχρι το θάνατό του πρωτοστατούσε σε πολλά κοινωνικά κινήματα ,για την ανάπτυξη του νησιού μας ,την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία ,τους Δημοκρατικούς θεσμούς .
Σαν χημικός που ήταν, έγραψε τρία εκλαϊκευμένα επιστημονικά βιβλία <<Το πρόβλημα της ύλης >>, <<Ματιές στο άπειρο>> και το <<Άτομο >>. Τα τρία αυτοβιογραφικά του βιβλία <<Μνήμες>>, <<Μνήμες Β>> και << Σκόρπια από την Αντίσταση>> που είχαν εξαντληθεί, ψηφιοποιήθηκαν από τα Γ.Α.Κ. και αναρτήθηκαν από την Δημόσια Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης.
Οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, συγκεντρώνουν υλικά και ντοκουμέντα για ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ζωή και το έργο του, ώστε να θυμίσουν και να αναδείξουν τους πολύμορφους αγώνες και την προσφορά του <<Δάσκαλου >>, στον τόπο μας και στον Λαό μας
Αφιέρωμα στον Απόστολο Αποστόλου – Β΄ Μέρος – «Δεν καταλαβαίνω γιατί πιάσαν τον παππού»
Σαν σήμερα 13 Μαρτίου γεννήθηκε το 1901 στον Μανταμάδο ο Απόστολος Αποστόλου. Ο εγγονός του Ορέστης Παναγιώτου έκανε την τιμή στους Φίλους Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, να μας παραδώσει ντοκουμέντα από το αρχείο του Δάσκαλου. Αρχίζουμε σήμερα την δημοσιοποίησή τους με μια έκθεση που έγραψε η οχτάχρονη τότε εγγονή του Δάσκαλου, Αφροδίτη Παναγιώτου, μετά το Πάσχα του 1967 όταν η δασκάλα ζήτησε από τα παιδιά να γράψουν πώς πέρασαν στις διακοπές τους. Την 21 Απριλίου 1967 είχε γίνει η φασιστική διχτατορία των συνταματαρχών, που μεταξύ εκατοντάδων συντοπιτών μας πολιτικών κρατούμενων, συνέλαβε και τον Δήμαρχο Μυτιλήνης Απόστολο Αποστόλου. Αρχικά τους κρατούσαν στην ασφάλεια (Τζέημς Αριστάρχου 15), και μέχρι να τους εξορίσουν στη Γυάρο, τους φυλάκισαν στη Παιδαγωγική Ακαδημία, που από Σχολείο την μετέτρεψαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης
Αφιέρωμα στον Απόστολο Αποστόλου – Γ΄ Μέρος – Αλληλογραφία οικογένειας Απόστολου Αποστόλου στα χρόνια της Εξορίας
Σε συνέχεια του αφιερώματος που ξεκινήσαμε για τον Δάσκαλο, σήμερα παρουσιάζουμε το Γ μέρος των ντοκουμέντων που παραχώρησε στους Φίλους Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, ο εγγονός του Ορέστης Παναγιώτου.
Η παρουσίαση αυτή ( που την επιμελήθηκαν ο Γιώργος Γαλέτσας και η Ελένη Ελευθερίου), περιλαμβάνει 7 επιστολές που ανταλλάσσει ο εξόριστος στη Γυάρο Απόστολος Αποστόλου με την οικογένειά του, τα παιδιά και τα εγγόνια του, από τον Δεκέμβρη του 1967, έως τον Απρίλη του1968, δηλαδή τον πρώτο χρόνο από την επιβολή της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
Οι 6 αποστέλλονται από την Μυτιλήνη στον Απόστολο Αποστόλου, μία από τον γαμπρό του Νότη Παναγιώτου, μία από την κόρη του Βαγγελίτσα και τέσσερεις από τα εγγόνια του Ρούλη και Απόστολο. Η 7η επιστολή, είναι απάντηση του Απ. Αποστόλου από τη Γυάρο. Η 8η αποτελεί ένα άλμα 21 χρόνων πίσω, με μια επιστολή πάλι από τη Γυάρο, αυτή τη φορά όμως στις 8-12-1947. Μια επιστολή ντοκουμέντο – τότε που όλα τ’ έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, λίγους μήνες πριν την επιβολή σαυτόν της θανατικής ποινής από το Στρατοδικείο της Αθήνας. Τότε που όλα τα «μηνύματα» από το μαύρο μέτωπο της εμφυλιακής δεξιάς είχαν την μόνιμη επωδό: «Όπου νάναι Αποστόλου σε γκρεμίζουμε…» Τότε που ακολουθώντας τη ρητή εντολή των ανθρωποφυλάκων στα Γιούρα, μέσα σε 10 γραμμές προσπαθεί να δώσει μια βοήθεια, μια νουθεσία στην κόρη του Βαγγελίτσα για το μέλλον της… Αφού γνωρίζει ότι τα χρόνια που έρχονται θάναι γι αυτόν και την οικογένεια του σκληρά… Ο εμφύλιος πόλεμος πούχει αρχίσει «χρειάζεται» δεκάδες, εκατοντάδες αναίτιες εκτελέσεις… και χιλιάδες νεκρούς σε μάχες…
Οι 7 επιστολές που ανταλλάσσει η οικογένεια Αποστόλου αποτυπώνονται σε επιστολικά δελτάρια τα οποία είναι χωρίς φάκελο, ώστε να μπορεί ο καθένας να τα διαβάσει!!! Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας των χιλιάδων κρατουμένων της Χούντας με τις οικογένειές τους. Αυτό ορίζει η προληπτική λογοκρισία κι αυτό επιβάλλεται από τα ανδρείκελα της Χούντας που χωρίς αιδώ έσυραν -τον ηλικιωμένο πια- επί 11 χρόνια Δήμαρχο Μυτιλήνης – στο ξερονήσι της Γυάρου ως πολιτικό κρατούμενο για μια δεύτερη φορά μετά από 21 χρόνια.
Όλες οι επιστολές προς τον Αποστόλου εκφράζουν την ανυπομονησία, την λαχτάρα της κόρης-γαμπρού-εγγονών, να δουν το πατέρα-παππού να επιστρέφει ξανά στην οικογένεια του και περιμένουν… περιμένουν μέχρι….. που επιτέλους απελευθερώνεται μετά από 2,5 χρόνια για λόγους υγείας.
Στην 5η επιστολή από τον εγγονό Αποστόλη προς τον εξόριστο παππού του, αναφέρεται «(…)Τα περιστέρια μας μια μέρα μπήκαν στο σπίτι και δεν μπορούσαμε να τα βγάλομε. Όπως είναι ελεύθερα τα περιστέρια θέλω να σε αφήσουν και εσένα.(…)»
Ο εγγονός Απόστολος που ήθελε να βγάλει από το σπίτι τους τα περιστέρια δεν ήξερε τίποτα-πώς να ήξερε…; Ότι τα περιστέρια αυτά ήταν τα περιστέρια της Ειρήνης, που ο παππούς Απόστολος τα γνώριζε πολύ καλά, αφού μαζί τους αγωνίστηκε πάνω από μια δεκαετία εδώ στη Μυτιλήνη ως ηγέτης του φιλειρηνικού κινήματος.
Ο εγγονός Απόστολος που ήθελε να βγάλει από το σπίτι τους τα περιστέρια δεν ήξερε τίποτα-πώς να ήξερε…; Ότι τα περιστέρια αυτά ήταν τα ταχυδρομικά περιστέρια, που στη διάρκεια της Κατοχής ο παππούς Απόστολος, ως ηγέτης του αντιστασιακού κινήματος στο νησί, έστελνε με αυτά μυστικά μηνύματα στις συμμαχικές δυνάμεις, που στάθμευαν στις απέναντι μικρασιατικές ακτές. Τότε που αγωνιζόταν για την Χιλιάκριβη τη Λευτεριά, ενώ οι προκάτοχοί τους και οι σημερινοί δεσμώτες του –τα ανδρείκελα της Χούντας- συνεργάζονταν αγαστά με τα Κατοχικά Γερμανικά στρατεύματα…
Για όλα αυτά ο εγγονός Απόστολος που ήθελε να βγάλει από το σπίτι τους τα περιστέρια, δεν ήξερε τίποτα-πώς να ήξερε…
Το κείμενο που συνοδεύει τις επιστολές 6η , 7η ,8η είναι του Γιώργου Γαλέτσα, η αντιγραφή των επιστολών έγινε από την Ελένη Ελευθερίου.
