—Το βράδυ της 19ης προς 20η Ιούνη κυκλοφορούν στην πόλη της Μυτιλήνης προκηρύξεις που καλούσαν το λαό σε αντίσταση ενάντια στους κατακτητές. Το γράψιμο και η ανατύπωση της προκήρυξης αυτής έγινε από τον τότε καθηγητή χημείας Απόστολο Αποστόλου μετέπειτα ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ Λέσβου και Δήμαρχο Μυτιλήνης . Η διακίνησή της έγινε από μια μικρή ομάδα παλιών αγωνιστών.

Η εμφάνιση της προκήρυξης αυτής λίγο πριν κλείσουν 2 μήνες από την κατάληψη του νησιού, αποτελεί την πρώτη ουσιαστικά αντιστασιακή πράξη που αφ’ ενός μεν φανέρωνε ύπαρξη μιας έστω υποτυπώδους αντιστασιακής ομάδας και αφετέρου αποτελούσε ένα σινιάλο στο λαό της Μυτιλήνης ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν θα καθίσουν στ’ αυγά τους.

Την επόμενη μέρα συλλαμβάνονται 250 αριστεροί και 5-6 απόστρατοι αξιωματικοί και κλείνονται στα κρατητήρια της Ασφάλειας και στο Υφαντουργείο-σήμερα αστυνομικό μέγαρο. Άρχισαν οι ανακρίσεις… Έγιναν πολλές διαβουλεύσεις, μεσολαβήσεις από διάφορους παράγοντες και τελικά παραπέμφθηκαν στο Γερμανικό Στρατοδικείο Λέσβου 11 συμπατριώτες μας που οι 9 καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 3 έως 5 χρόνων και δυο αθωώθηκαν. Οι εννέα καταδικασμένοι τον Νοέμβριο του ’41 πέρασαν από νέο στρατοδικείο στην Θεσσαλονίκη και αθωώθηκαν όλοι τους.

Για την αντιστασιακή αυτή ενέργεια, υπήρξε και η άποψη μερικών ιστοριογράφων ότι ήταν «στημένη προβοκάτσια» της Ασφάλειας, για να συλλάβει τους αριστερούς του νησιού, με επιχείρημα ότι το γεγονός έγινε γνωστό 40 χρόνια μετά, όπως το περιέγραψε ο Απόστολος Αποστόλου στο βιβλίο του ΜΝΗΜΕΣ.

Σε τούτο το αφιέρωμα, για πρώτη φορά οι ΦΙΜΠΟΔ έρχονται να καταθέσουν δυο πειστήρια, δυο χρονικά, για το περιστατικό αυτό που δημοσιεύθηκαν το πρώτο στην «Ελεύθερη Λέσβο» στις 10 Φλεβάρη 1945 με τίτλο «Παρανομία-Τα πρώτα βήματα» (φωτο 4, 5) που υπογράφει ο Αποστόλου με το ψευδώνυμο «Δ» -Δάσκαλος- και το δεύτερο στον «Λεσβιακός Κήρυξ» στις 22 Απρίλη 1960 (φωτο 6) σ’ ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας με τίτλο «Στα χρόνια της Κατοχής» όταν ο Αποστόλου αναφέρεται στις προκηρύξεις αυτές με πανομοιότυπο κείμενο με αυτό του βιβλίου του «Μνήμες» στα 1984 όπου ουσιαστικά αναλαμβάνει την ευθύνη της πρώτης αυτής αντιστασιακής πράξης στη Λέσβο.

Κλείνοντας την ανασκόπηση μας αυτή στο πρώτο δίμηνο της κατοχής στο νησί μας θα θέλαμε να το αφιερώσουμε σ’ αυτούς του ανώνυμους μικρούς ή μεγάλους σε ηλικία συμπατριώτες μας που λιθοβόλησαν το ιταλικό αντιτορπιλικό, όπως και σε αυτούς που ξεκίνησαν τις αντιστασιακές ενέργειες, λίγες βδομάδες μετά την κατάκτηση του Νησιού μας.

Στο παραπάνω κείμενο του Γιώργου Γαλέτσα, προσθέτω και τη δική μου μαρτυρία, από διηγήσεις δύο αγωνιστών που συμμετείχαν στην πολύ ριψοκίνδυνη αυτή αντιστασιακή πράξη, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους,για να ανεβάσουν το ηθικό των υπόδουλων συντοπιτών μας. Του Γιώργου Τσαγκαρέλλη ( πατέρα της Μαρίας, του Θωμά και του Αλέξανδρου), καθώς και του Στρατή Δούκα ή Τσίγκουρα ( πατέρα του τυπογράφου Δημήτρη Δούκα ). Όπως μου είχαν διηγηθεί, εκτός από τις προκηρύξεις που σκόρπιζαν στους δρόμους, μερικές τις έδεναν με σπάγκο σε μικρές πέτρες και τις σκάλωναν στα εναέρια καλώδια της Ηλεκτρικής Εταιρείας, ώστε δύσκολα να τις κατεβάζουν οι Ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Η ανάρτησή μας, οφειλόμενη τιμή στη Μνήμη τους. Δημήτρης Μπουρνούς.