Το Σάββατο 24 Αυγούστου, διοργανώθηκε με ξεχωριστή επιτυχία στο Αμπελικό, η φετινή Γιορτή της Ρητίνης, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Εθελοντών «Η Άμπελος», ( αναλυτική ανακοίνωση για την εκδήλωση, αναρτούμε παρακάτω). Στα ενδιαφέροντα θέματα της συνάντησης των Αμπελικιωτών, περιλαμβανόταν και τιμητική αναφορά στη μνήμη του αδικοχαμένου συγχωριανού τους Γιώργου Σίμου. Με πρόσκληση των διοργανωτών, ο Στρατής Βλαστάρης εκ μέρους των Φίλων Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, παρουσίασε τα στοιχεία για τον θάνατο του στρατιώτη Γιώργου Σίμου στις 8 Ιανουαρίου 1974, που περιλαμβάνει στο σημαντικότατο βιβλίο του «ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ», ο εξαίρετος ερευνητής Δημήτρης Βεριώνης. Ο Σίμος Γεώργιος (1953-1974) του Πρόδρομου και της Δέσποινας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αμπελικό Πλωμαριού και είχε αδελφές την Κατερίνα, την Μαγδαληνή και την Γεωργία. Πριν τη στρατιωτική του θητεία, δούλεψε στα καράβια. Η πιθανότατα σκηνοθετημένη «αυτοκτονία» του σε σκοπιά μονάδας του Χαϊδαριού στις 9 Ιανουαρίου 1974, ήταν σύμφωνα με τεκμηριωμένες μαρτυρίες της μητέρας και άλλων συγγενών του, η εγκληματική τιμωρία οργάνων της χούντας, γιατί αρνήθηκε να πάρει μέρος στις ένοπλες ενέργειες της μονάδας του, για την καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Στην εκδήλωση διαβάστηκε και καταχειροκροτήθηκε, χαιρετισμός του συγγραφέα Δημήτρη Βεριώνη, όπου ανέφερε : «Αγαπητοί φίλοι και συντοπίτες του Γιώργου Σίμου. Σας στέλνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου και εκφράζω τη χαρά και ικανοποίησή μου για την προσπάθεια διατήρησης της μνήμης του Γιώργου Σίμου. Η διατήρηση της μνήμης πέρα από την απόδοση τιμής στον θανόντα εντοπίζει και αναδεικνύει την πραγματική Ιστορία μας, αναζητεί την αλήθεια, προστατεύει την αξιοπρέπειά μας και δείχνει τον δρόμο για το μέλλον μας.
Ο Γιώργος Σίμος ήταν ένα νέο παιδί, στρατιώτης σε μονάδα της Αθήνας κατά την εποχή των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Η μονάδα του κλήθηκε να επιχειρήσει στο Πολυτεχνείο. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες, ο Σίμος αρνήθηκε να χτυπήσει τα άοπλους αγωνιζόμενους συνομήλικούς του και τη μερίδα του ελληνικού λαού που αγωνιζόταν ενάντια στη Χούντα. Μια τέτοια στάση, ειδικά εν καιρώ χούντας, έκρυβε τεράστιους κινδύνους, υποδήλωνε μεγάλη γενναιότητα, ευαισθησία, εσωτερική συγκρότηση, ανθρωπισμό. Το τίμημα μιας τέτοιας ενέργειας, αν γινόταν αντιληπτή, θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Και στην περίπτωση του Γιώργου Σίμου ίσως ήταν μοιραίο.
Δε γνωρίζουμε παρά ελάχιστα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Γιώργος Σίμος βρέθηκε νεκρός από σφαίρα στη σκοπιά του στο Χαϊδάρι στις 9/1/1974, ενάμιση μήνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την επομένη της επιστροφής του από αναρρωτική άδεια. Δεν γνωρίζουμε εάν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία. Ο θάνατός του – εν μέσω δικτατορίας φυσικά- αποδόθηκε σε αυτοκτονία. Εάν ήταν αυτοκτονία, δε γνωρίζουμε τι οδήγησε σε αυτό. Όμως η μητέρα του, Δέσποινα υποστήριζε σθεναρά ότι επρόκειτο για δολοφονία και μίλησε δημόσια για αυτό κατά τη Μεταπολίτευση, ενώ η ίδια υπήρξε ενεργό μέλος της Προοδευτικής Ένωσης Μητέρων Ελλάδας, του συνδέσμου των μητέρων που αγωνίστηκαν να μάθουν την αλήθεια για τους ύποπτους θανάτους των παιδιών τους. Επίσης για τον θάνατό του κατατέθηκε μήνυση από την αγωνίστρια δικηγόρο Φιλάνθη Ψυρρή. Η υπόθεση κατέληξε -όπως τόσες άλλες- στο αρχείο. Η σιωπή επιβλήθηκε. Όμως η λήθη είναι στα χέρια όλων μας να μην επικρατήσει. Η μνήμη είναι υποχρέωση και περιουσία όλων μας. Για την τιμή και τη δικαίωση αυτών που υπέφεραν, αυτών που χάθηκαν και των οικογενειών τους.
Με εγκάρδιους, φιλικούς χαιρετισμούς
Δημήτρης Βεριώνης».
Εμείς σαν Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, ευχαριστούμε για την πρόσκληση και συγχαίρουμε τους διοργανωτές και τους πολλούς εθελοντές, για την επιτυχή διοργάνωση της σημαντικής αυτής εκδήλωσης.
